Πιο ρομαντικός, πιο ευαίσθητος, πιο τρυφερός στις ερωτικές του σχέσεις, αλλά πάντα δίνοντας μεγάλη σημασία στη σεξουαλικότητα: αυτό είναι το πορτρέτο του σημερινού άνδρα, βάσει μιας πρόσφατης έρευνας για την ανδρική σεξουαλικότητα.
Η έρευνά σας δείχνει ορισμένες αλλαγές στη συμπεριφορά των ανδρών σε σχέση με το σεξ. Θα μπορούσατε να μας μιλήσετε για τις πιο σημαντικές από αυτές;
Αυτό που παρατηρούμε καταρχήν είναι μία αύξηση των σεξουαλικών εμπειριών. Οι άνδρες μεταξύ 30 και 40 ετών που είναι σε σχέση έχουν αποκτήσει σε γενικές γραμμές πολλές εμπειρίες, πράγμα το οποίο τους κάνει να νοιάζονται περισσότερο – απ’ ό,τι οι προηγούμενες γενιές ανδρών- για τη σύντροφό τους […]. Ακόμα και οι μεγαλύτερης ηλικίας (50-60 ετών) διατηρούν μια ερωτική διάσταση στη σχέση με τη σύντροφό τους. Παρατηρείται σήμερα στους άνδρες κάθε ηλικίας μια πολύ μεγαλύτερη κατανόηση της γυναικείας σεξουαλικότητας και, κατά συνέπεια, μια σεξουαλική πληρότητα πολύ μεγαλύτερη σε πολλά ζευγάρια.
Επιπλέον, είναι η πρώτη φορά που σε αυτή την έρευνα οι άνδρες περιγράφουν πώς βιώνουν τον οργασμό τους. Ενώ οι έρευνες πάνω στη σεξουαλικότητα επιδιώκουν εδώ και καιρό να κατανοήσουν τον γυναικείο οργασμό, ποτέ μέχρι τώρα δεν είχαν ερωτηθεί οι άνδρες για το πώς βιώνουν τον δικό τους. Ήταν κάτι για το οποίο δε μιλούσαν ποτέ και το οποίο ανέκαθεν ταυτιζόταν με την εκσπερμάτιση. Να όμως που οι μαρτυρίες που συγκεντρώθηκαν προκαλούν έκπληξη: οι άνδρες εκμυστηρεύονται τις πιο εσωτερικές, προσωπικές και ενδόμυχες αισθήσεις τους και περιγράφουν μια ευρεία γκάμα αισθημάτων.
Οι άνδρες έχουν μια μόνιμη στυτική ενόρμηση. Θα λέγαμε ότι, αν μπορούσαν, θα έκαναν έρωτα κάθε μέρα. Σήμερα όμως σέβονται τις επιθυμίες της συντρόφου τους. Έχουν, όπως συνηθίζω να λέω, μία «σχεσιακή σεξουαλικότητα». Όσοι μονίμως απαιτούν να κάνουν έρωτα με τη σύντροφό τους (πράγμα για το οποίο παραπονιούνται πολλές γυναίκες) δεν είναι, όπως είπαμε, «υπερσεξουαλικοί». Είναι φυσιολογικοί άνδρες, που όμως δεν τείνουν ευήκοον ους, συχνά επιθετικοί και υπερδραστήριοι, και οι οποίοι, πάνω απ’ όλα, δεν έχουν συναντήσει προσκόμματα στις ορμές τους, τις οποίες βιώνουν σαν ένα είδος αντανακλαστικού.
Και τι γίνεται με τον έρωτα και την πίστη μέσα σε ένα ζευγάρι;
Όλες οι γενιές, αλλά κυρίως οι νέοι, δίνουν μεγάλη βάση στις έννοιες του έρωτα και της πίστης. Σχεδόν όλοι οι άνδρες που συμμετείχαν στην έρευνα (92%) λένε χωρίς δισταγμό ότι είναι ερωτευμένοι με τη γυναίκα με την οποία ζουν – ακόμα και ζευγάρια που αντιμετωπίζουν προβλήματα. Το ζευγάρι ως έννοια -και αυτό ισχύει τώρα πια για γυναίκες και άνδρες- φαίνεται να είναι μακράν η πρώτη σημαντική αξία, σε σύγκριση με την οικογένεια, τη δουλειά ή τα χόμπι.
Από τη δεκαετία του ’70 μέχρι σήμερα, το ζευγάρι ως έννοια έχει γίνει ευάλωτο και όλοι φοβούνται ότι θα εξαφανιστεί, γνωρίζοντας παράλληλα πως αποτελεί παράγοντα σταθερότητας. Γι’ αυτόν το λόγο η έννοια της πίστης έχει γίνει ένας από τους πυλώνες των νέων ζευγαριών. Σύμφωνα με την έρευνά μας, η έννοια αυτή είναι σημαντική για το 80% των ανδρών, και η απιστία εμφανίζεται στην πρώτη θέση στην κατηγορία των «πραγματικά ανεπανόρθωτων πράξεων».
Αυτό, βέβαια, παρατηρείται κυρίως στις μετά-έιτζ γενιές […].
Κάποιοι βλέπουν σε αυτές τις αλλαγές μια απειλή για τον ανδρισμό. Ποια είναι η γνώμη σας γι’ αυτό;
Όλες οι ψυχολογικές μελέτες το καταδεικνύουν: από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά οι άνδρες είναι λιγότερο αποφασιστικοί. Αυτό εν μέρει οφείλεται στο φεμινιστικό κίνημα, όταν οι γυναίκες αρνήθηκαν να δεχτούν ο σύζυγός τους να τους φέρεται όπως φερόταν ο πατέρας τους στη μητέρα τους. Οι άνδρες έγιναν πιο ανοιχτοί αλλά ταυτόχρονα και πιο ευάλωτοι. Αυτό εξάλλου τους προσάπτουν πολλές γυναίκες. Κι εκεί είναι που συχνά οι άντρες αισθάνονται σε πλήρη σύγχυση.
Μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι «απειλή για τον ανδρισμό» μπορεί να υπάρξει στον βαθμό που η σεξουαλική απόδοση των ανδρών εξαρτάται από την αυτοπεποίθησή τους και την αλληλοκατανόηση που υπάρχει μεταξύ αυτών και της συντρόφου τους. Πράγματι, πολλοί άνδρες αισθάνονται αδύναμοι μπροστά σε μια αυταρχική σύντροφο, χωρίς όμως αυτό να αποτελεί τον γενικό κανόνα. Από την άλλη, πολλοί άνδρες δυσκολεύονται να λύσουν αυτή την αδύνατη εξίσωση, που προέρχεται από τη γυναικεία επιθυμία να έχουν στο πλευρό τους έναν άνδρα τρυφερό, αξιοσέβαστο, πιστό και στιβαρό, χωρίς να είναι αυταρχικός!
Παρακολουθούμε λοιπόν τη διαμόρφωση ενός νέου τύπου άνδρα;
Απόλυτα! Παρακολουθούμε την εκκόλαψη ενός άνδρα περισσότερο πρόθυμου να ακούσει τι βιώνουν οι γυναίκες. Κι αυτό είναι μόνο η αρχή αυτής της μεταβολής. Γιατί, προς το παρόν, είναι ακόμα δύσκολο να αντιστοιχίσουμε τις αναπαραστάσεις αυτού του γεγονότος ανάμεσα στα δύο φύλα. Υπάρχουν ακόμα (περίπου στο 1/3 των ανδρών) δυνατές φαλλοκρατικές συμπεριφορές, αλλά οι κώδικες αλλάζουν σιγά-σιγά. Το κέλυφος του φαλλοκράτη αποκτά ρωγμές… Βλέπουμε άνδρες πιο ρομαντικοί, πιο τρυφεροί, πιο ευαίσθητοι, που δεν προσπαθούν πια να ταυτιστούν με την εικόνα του «κυρίαρχου αρσενικού», να κάνουν την εμφάνισή τους. Πιστεύω πως ένας νέος τύπος άνδρα αρχίζει να ξεπροβάλλει, που όμως βρίσκεται ακόμα στα μισά της διαδρομής του…
*Επιλογή αποσπασμάτων από τη συνέντευξη του Philippe Brenot, ψυχιάτρου και ανθρωπολόγου, διευθυντή εκπαίδευσης σεξολογίας και ανθρώπινης σεξουαλικότητας στο Παν/μιο Paris–V
Πηγή: Sciences Humaines (Μάρτιος 2012)
Μετάφραση: Κυριακή Κάσση
